Zasady nadawania ISBN

Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki - ISBN (International Standard Book Number) służy do jednoznacznej identyfikacji wydawcy i wydawanych przez niego wydawnictw zwartych. Informacja o przydzielonych numerach oraz nazwie i adresie wydawcy przekazywana jest do International ISBN Agency w  Londynie. Jest również dostępna publicznie w ośrodkach informacji bibliotecznej.
Przynależność do systemu numeracji ISBN jest dobrowolna oraz przydział numerów ISBN jest bezpłatny.

Krajowe Biuro ISBN nadaje numery identyfikacyjne firmom wydawniczym działającym na terenie Polski oraz przydziela pule Międzynarodowego Znormalizowanego Numeru Książki (ISBN) na ich pisemny wniosek (wniosek od wydawcy przystępującego do systemu ISBN do pobrania i wydrukowania poniżej)

Nie przydziela się numerów na wnioski przesłane faxem lub e-mail.

Otrzymaną pulę numerów ISBN wydawca wykorzystuje aż do jej wyczerpania wyłącznie do oznaczania własnej produkcji wydawniczej.

Od roku 2007 przydzielane są wyłącznie numery 13-cyfrowe.

10 cyfrowe numery ISBN, które wydawca otrzymał wcześniej, i których nie nadał jeszcze publikacjom, powinny być nadal przez wydawcę używane do czasu ich wyczerpania. Należy jednak dokonać ich konwersji na nową 13-cyfrową formę. Konieczne jest przeliczenie numeru ze względu na zmianę ostatniej cyfry, która jest znakiem kontrolnym.

Dodanie prefiksu 978 do używanego wcześniej 10-cyfrowego numeru ISBN nie tworzy nowego, 13-cyfrowego numeru, nie wolno więc go nadawać nowej publikacji.

Przykłady typów wydawnictw zwartych, którym można nadawać numery ISBN:

• drukowane książki i broszury (i ich różne formy produktu),
• publikacje w języku Brailleʼa,
• publikacje o określonym zakończeniu, których wydawca nie zamierza kontynuować lub regularnie aktualizować,
• mapy,
• filmy edukacyjne i instruktażowe, wideo i przezrocza,
• książki mówione na kasetach, płytach CD lub DVD,
• publikacje elektroniczne zarówno na nośnikach fizycznych (takich jak taśmy czytelne maszynowo, dyskietki czy CD-ROM-y) jak i w Internecie,
• cyfrowe kopie drukowanych publikacji książkowych,
• publikacje w postaci mikroform,
• oprogramowanie edukacyjne lub instruktażowe,
• publikacje multimedialne (jeśli podstawowym ich składnikiem jest tekst)

Przykłady typów materiałów, którym nie zaleca się nadawania numerów ISBN:

• zasoby ciągłe (np. wydawnictwa ciągłe, serie bez określonego terminu zakończenia i zasoby aktualizowane),
• dzieła abstrakcyjne,
• druki ulotne (np. materiały reklamowe, katalogi handlowe, aukcyjne itp.),
• druki muzyczne,
• druki i foldery artystyczne bez strony tytułowej i tekstu,
• dokumenty osobowe (takie jak elektroniczne życiorysy lub charakterystyki osobowe),
• pocztówki i kartki okolicznościowe,
• nagrania muzyczne,
• oprogramowanie przeznaczone dla celów innych niż edukacyjne lub instruktażowe,
• elektroniczne tablice ogłoszeń,
• e-maile i inne rodzaje korespondencji elektronicznej,
• gry.

Numerów ISBN nie nadaje się wydawnictwom ciągłym, które oznacza się numerami ISSN oraz drukom muzycznym, które oznacza się numerami ISMN.

Numer ISBN powinien być wydrukowany na odwrocie strony tytułowej i na 4 stronie okładki.

Wydawca może zasięgnąć opinii w sprawie prawidłowości nadania numeru ISBN za pośrednictwem Krajowego Biura ISBN, po uprzednim przekazaniu materiałów do oceny (egzemplarz próbny). Materiały te pozostają w Biurze ISBN w dokumentacji wydawcy.

Wydawca powinien informować Krajowe Biuro ISBN o każdym wykorzystanym numerze oraz o każdym błędnie wydrukowanym, a także o wszelkich zmianach w nazwie i adresie firmy.

Opracowano na podstawie: The International Standard ISO 2108:2005 oraz ISBN User`s Manual, International edition, Fifth ed. 2005

Opracowano na podstawie wikipedi oraz Informacji z Biblioteki Narodowej